بکار گیری رویکرد اجتماعی-ساختارگرایانه در ارزشیابی توانایی نوشتار زبان آموزان ایرانی: بررسی روش ارزشیابی پویا

مطالعه ی حاضر به بررسی تآثیر دو مدل ارزشیابی پویا (مدلهای مداخله گرایانه و میانجی گرایانه) بر بهبود توانایی نوشتار ودیدگاه زبان آموزانی که انگلیسی به عنوان زبان خارجی آنها محسوب می شود پرداخته است. به منظوربرخورداری از مقایسه ای کارآمد، این بررسی با روش تحقیقاتی نیمه تجربی و در سه کلاس درس انجام گرفت.در هر کلاس 29 زبان آموز دختر با سطح زبانی پایین تر از متوسط(pre-intermediate)حضور داشتند و یک معلم مسئولیت آموزش آنان را به عهده داشت. برای تحت نظر گرفتن پیشرفت احتمالی زبان آموزان در یک ترم آموزشی از روش آماری اندازه گیری مکرر و مجموعه ای از آزمون های جفتی t و نیزروش بررسی کیفی الگوهای پیشرفت استفاده شد. همچنین، برای آگاهی از تغییرات احتمالی در دیدگاه شخصی زبان آموزان نسبت به نوشتاردر زبان انگلیسی و پیشرفت توانایی نوشتار خودشان روش تحلیل موضوعی مورد استفاده قرار گرفت. با توجه به یافته های بدست آمده، در حالی که بکار بردن هر دو مدل ارزشیابی پویا، در مقایسه با روش آزمودن سنتی، در ارتقا توانایی نوشتار زبان آموزان تأثیر بسزایی دارد، هیچ یک از این دو مدل نسبت به دیگری برتری ندارد. تنها تفاوت آنها در موقعیت های بکارگیری آنهاست. علاوه بر این، زبان آموزان از ارزشیابی پویا در قیاس با آزمون سنتی رضایت بیشتری داشتند.این نتایج بدست آمده گرچه بدلیل برخی محدودیت های زمینه ای آسیب پذیر است، اما به نظر نمی رسد که این موارد تعمیم پذیری آنها را مورد تردید قرار دهد. در نهایت، پیشنهاد محقق این است که با استناد بر نتایج حاصل از مطالعات پیشین و مطالعه حاضر، ارزشیابی پویا روشی ارزشمند است که نه تنها در محیط هایی که انگلیسی زبان دوم است(esl) بلکه در محیط هایی که انگلیسی زبان خارجی محسوب می شود (efl) نیز قابل استفاده است.